Z gałęziami na zrębie postępowano w różny sposób, a potem w ciągu 5 lat, oceniano jaki to miało wpływ na dalsze losy tych powierzchni leśnych. I tak gałęzie albo pozostawiano na zrębie, albo je rozdrabniano, albo układano w stosy.

Okazało się, że tam, gdzie zostawiono fragmenty koron tam, gdzie je odcięto od strzał, na odnawianej powierzchni było mało roślin inwazyjnych (żarnowiec miotlasty, borówka), konkurujących z siewkami daglezji.

Podobnie było na powierzchni, gdzie gałęzie rozdrobniono.

Ale tam, gdzie gałęzie ułożono w stosy, już po trzech latach rozpanoszył się żarnowiec, ograniczając przeżywalność siewek daglezji o 30 proc. Rozrosła się tam też borówka, ograniczając wzrost siewek daglezji na grubość także o 30 proc.

Badania wykazały, że rozkładające się gałęzie i igliwie są źródłem miogenów i podnoszą produktywność gleby. Ma to szczególne znaczenie na glebach ubogich, np. piaszczystych.

firmylesne.pl
Źródło: Doniesienia z Leśnego Świata, 4/2010