Premiera Blondina odbyła się w 1968 roku, w Szwedzkiej Elmii ? Jönköping. Oczekiwania były olbrzymie, nawet ze strony konkurencji. Model stał się jednak bestsellerem.

W przeciwieństwie do swoich konkurentów, Rottne opracowało relatywnie mały i przyjazny forwarder o dobrych parametrach udźwigu i właściwościach jezdnych. Polubili go zarówno operatorzy maszyn, jak i właściciele firm. Był łatwy w prowadzeniu i serwisowaniu, a poza tym okazał się być niezawodny.

Przednia część ? silnikowa została wyprodukowana przez Forda. To także Ford sprzedawał Blondiny za pośrednictwem sieci dealerów. Współpraca pomiędzy Rottne i Fordem trwała aż do 1985 roku, kiedy wprowadzono na rynek model Rapid.

Ostatniego Blondina sprzedano w 1988 roku. W sumie wyprodukowanych zostało 2100 sztuk tego modelu (z czego ok. 400 szt. było zaadoptowanych na procesory i maszyny ścinkowe, których nie można jeszcze nazwać harwesterami).

Ciekawa historia kryje się również za nazwą tego modelu. Otóż podczas swojej premiery w Elmii maszyna nie posiadała własnej nazwy. Za to miał ją konkurencyjny model Larsa Brunna ? był to forwarder ?Brunnette?. Publiczność zatem, aby odróżnić jedną maszynę od drugiej nadali kontrastową nazwę dla maszyny Rottne ? Blondin. Nazwa się przyjęła i została z tą marką na długie lata.

?Blondynka? jest także jedną z najbardziej rozpoznawalnych modeli, dzięki sprytnemu marketingowi firmy. Szwedzi do dzisiaj kojarzą naklejki z hasłami m.in.: ?zrób to w lesie z blondynką? oraz podobnym. W tamtejszych latach było to postrzegane jako pomysłowy i zabawny, a przede wszystkim skuteczny slogan reklamowy, podczas gdy dzisiaj reakcja byłaby prawdopodobnie znacznie mniej pozytywna.

Blondin doczekał się także kilku unowocześnień, np. nowych przekładni, wózków bogie, zabudowy z głowicą procesorową i wielu innych.

Firmie Rottne życzymy kolejnych tak udanych modeli.

JH